Piąty odcinek mojego podcastu Fajne Życie. Tym razem zaprosiłem do rozmowy Piotra Szostaka z bloga Jak Osiągać Cele, a rozmawiamy na temat… blogowania.
Mój twitter: https://twitter.com/gsztank
Link do grupy na Facebooku: http://facebook.com/groups/fajnezycie/
Morning Pages o mojej wizycie w Poznaniu.
Mój newsletter.
Domyślam się, że nie jest to wpis dla każdego z Was, jednak ten temat jest dla mnie bardzo ważny i postanowiłem się nim podzielić. Piękna i bestia – to określenie chyba najlepiej chyba najlepiej oddaje moje uczucia względem moich dwóch ulubionych aplikacji do zarządzania zadaniami – Things i OmniFocus. Ostatnio dokonałem małej (a właściwie dość dużej) zamianki i przestałem używać tej pięknej na “korzyść” bestii.
Ale po kolei.
Przełom roku to dla mnie zawsze czas podsumowań i wyciągania wniosków. Wiele z nich dotyczy systemu pracy, narzędzi z których korzystam, jak i projektów, w które chcę się zaangażować. Kilka z tych rzeczy opisałem niedawno na blogu (tutaj – klik). Na listę tematów do przemyślenia trafiła w tym roku również aplikacja Things 3, która dość długo już wspomagała mnie w ogarniania życia. Chyba warto w tym miejscu wspomnieć, że aplikacja do zarządzania zadaniami to jedno z najważniejszych narzędzi jakie używam każdego dnia. A Things 3 przez długi czas sprawdzało się w roli idealnie. Nie dość, że pilnowała wszystkich nieukończonych przeze mnie zadań, to robiła to w przepięknym stylu. Ale mimo to, postanowiłem zweryfikować mój system działania w tym zakresie.
Efektem przemyśleń stała między innymi zmiana własnie tej ukochanej aplikacji na, o wiele bardziej zaawansowanego pod względem funkcjonalności, konkurenta – OmniFocus.
Co ciekawe, kiedyś już przechodziłem identyczny proces. Wiele lat temu, gdy aplikacja Things była jeszcze w wersji 1 (która później dość szybko została uaktualniona do wersji 2), tak jak dzisiaj uważałem ją za najładniejszą i najprzyjemniejszą aplikację w swojej kategorii i – podobnie jak do niedawna – używałem do codziennego zarządzania zadaniami. Jednak zawsze brakowało mi czegoś więcej – większych możliwości konfiguracji oraz kilku dodatkowych funkcjonalności. Więc po pewnym czasie używania Thingsów – dokładnie tak jak teraz – skierowałem się w stronę sporo brzydszego (niestety), ale o wiele bardziej potężnego OmniFocusa. Odstraszał mnie jednak trochę wygląd, słaby poziom dopracowania, jak i nawet sama geneza powstania aplikacji… OmniFocus powstał jako efekt uboczny aplikacji do tworzenia notatek i konspektów – OmniOutliner’a. W odróżnieniu od Thingsów, nie został zaplanowany i zbudowany jako nowa, samodzielna aplikacja, był odłamem i przeróbką – i do dnia dzisiejszego widać wiele podobieństw pomiędzy obydwiema. No i wygląd OmniFocusa… który w porównaniu z Thingsami wypadał raczej słabiutko. Aplikacja nie była tak dopracowana… Brakowało mi wielu prostych, ale tak bardzo użytecznych rozwiązań, znanych z Thingsów. Jednak… OF baz cienia wątpliwości nadrabiał innymi funkcjonalnościami. Dlatego też moja przygoda z Thingsami 1, a potem 2, nie trwała zbyt długo. Możliwości okazały się ważniejsze niż wygląd – choć długo broniłem się przed takim podejściem. Zostałem z OmniFocus.
W maju 2017 roku, po wielu latach oczekiwań, w końcu pojawiła się wersja 3 Thingsów. Przemyślana na nowo, z jeszcze lepszym wyglądem, nowymi funkcjami. Nie mogłem nie spróbować! Był to okres, w którym nie używałem już OmniFocusa – żonglowałem pomiędzy różnymi aplikacjami – sprawdziłem dość dokładnie Todoist, 2Do, Firetask i kilka innych. Chyba najbliżej ideału była polska, świetna aplikacja do zarządzania zadaniami – Nozbe, jednak i ona nie podbiła do końca mojego serca. Decyzja o powrocie do Thingsów nie była więc w tamtym momencie trudna.
Wersja 3 okazała się być na prawdę dobra – jeszcze ładniejsza, na nowo przemyślana i bardziej dopracowana niż ta, którą znałem z przed lat… Szybko zdecydowałem że idę z nią na całość! Po kilku tygodniach używania, ponownie byłem zakochany i nie myślałem aby oglądać się za siebie ???? Do tego średnio co dwa-trzy miesiące twórcy wprowadzali kolejne udoskonalenia, dodające coraz to nowsze funkcjonalności. Wytrzymaliśmy razem półtora roku.
Po tym czasie – dokładnie jak wcześniej – zaczęły mi doskwierać pewne braki Thingsów. W porównaniu do OmniFocusa (który również w niedługim czasie doczekał się swojej nowej wersji 3), pod względem funkcjonalności wypadały średnio. Moje rozterki doskonale oddaje tweet jaki wypuściłem w połowie 2018 roku:
Things by @culturedcode is soooooo beautiful compared to ugly @OmniFocus.@OmniFocus is soooooo powerful compared to powerless Things.
— Grzegorz Sztank (@gsztank) June 26, 2018
So which one should I use?#BeautyandtheBeast
Po jego publikacji korespondowałem nawet przez jakiś czas z twórcami Thingsów, którzy chcieli dowiedzieć się czego brakuje mi w ich aplikacji. Rozważania z tamtego okresu doprowadziły mnie do przekonania, że przyjemność używania aplikacji znacznie przewyższa korzyści płynące z większej liczby funkcjonalności. Myślałem, że uda mi się dostosować filozofię działania Thingsów do moich wymagań. A właściwie to wpasować moje wymagania w filozofię aplikacji.
Aby potwierdzić takie rozumowanie, postanowiłem przenieść się z zadaniami na jakiś czas do OmniFocus (Ha! ????) Musiałem sprawdzić, czy może nie jestem w stanie pracować w nieco mniej “atrakcyjnych warunkach”, ale w sporo potężniejszym środowisku. A ponieważ z tyłu głowy wiedziałem, że jest to jedynie test, na końcu którego i tak wrócę do Thingsówo, więc po kilku dniach zrobiłem spektakularny odwrót – jak syn marnotrawny powróciłem do “domu” z ogromnym bałaganem w zadaniach. Moja próba może nie była zbyt mądra, ale miała mi dać kopa do tego aby chciało mi się jeszcze więcej wycisnąć z moich Thingsów. Miała na celu utwierdzenie mnie w przekonaniu, że wygląd i przyjemność działania zrekompensują mi brak dodatkowych funkcji. Ten test przypomniał mi jednak o kilku niezaprzeczalnych plusach OmniFocusa. Tak na prawdę, ma on dla mnie jedną ogromną przewagę nad całą konkurencją: system do przeglądów projektów (Review), której na próżno szukać w jakiejkolwiek innej aplikacji tego typu. Dziwię się, że żadna inna aplikacja nie oferuje podobnych rozwiązań.
Przez kolejne kilka miesięcy bacznie obserwowałem swój system pracy z Thingsami. Zastanawiałem się, czy jestem w stanie zrobić z tej aplikacji mój program do zarządzania całym życiem, czyli nie tylko zadaniami, ale również nawykami oraz (choć częściowo) notatkami. Powodowało to jednak spore zamieszanie na codziennej liście zadań do wykonania, która to stawała się coraz dłuższa i dłuższa, a jej filtrowanie nie należało do najwygodniejszych (szczególnie na iPhonie i iPadzie).
Zbliżał się koniec 2018 roku, więc był to dla mnie naturalny czas przemyśleń i podsumowań. W ramach nich zdecydowałem o kilku zmianach w moim systemie produktywności:
uznałem, że jestem mocno niezadowolony z aplikacji jakich do tej pory używałem do rejestrowania wydatków (Money Pro, a następnie Money Wiz). Skierowałem się w stronę sławnego YNAB.
postanowiłem mocno usprawnić system przechowywania skanowanych dokumentów na komputerze (poza niezbędnymi dokumentami firmowymi, nie przechowuję żadnych papierowych dokumetów). Tutaj wybrałem do testowania Paperless 3, aplikację na Maca. Choć nie mam jeszcze pewności, czy przy niej pozostanę.
oraz… w końcu odejść od Thingsów, które – przez coraz większą liczbę zadań jakie miałem do wykonania – przestawały spełniać swoją podstawową rolę, jaką było pilnowanie czy wszystko zrobiłem.
W tym ostatnim przypadku zdecydowałem się przejść na stałe (i z pełną świadomością, że rezygnuję z wielu udogodnień jakimi rozpieszczały mnie Thingsy) na OmniFocus. I tak też zrobiłem – już na samym początku 2019 roku.
Proces przyzwyczajania się do nowego systemu zadań będzie jeszcze trwał długo, ale powoli zaczynam widzieć jego pozytywne efekty. OmniFocus to skomplikowana maszyna – i bardzo pomaga inspirowanie się wskazówkami innych. Podpatruję rozwiązania między innymi u Miłosza Bolechowskiego (dość stary, ale nadal świetny artykuł w Fabryce Pikseli i przez płatne wpisy Miłosza w serwisie Patreonie), Davida Sparksa (zakupiłem między innymi u Davida OmniFocus Field Guide, który pomógł mi uporządkować wiele rzeczy związanych z aplikacją) czy serwis LearnOmniFocus. Moje refleksje i postępy z używania OF umieszczam na bieżąco w cotygodniowych podsumowaniach, które publikuję na Facebookowej grupie: Fajne Życie – Fajne Grupa. Pomimo faktu, że kiedyś przez całkiem spory kawałek czasu pracowałem z OmniFocus, postanowiłem poznać ją całkiem na nowo. Wskoczyłem w rolę ucznia, który chce się jak najwięcej nauczyć. Dzięki takiemu podejściu, byłem w stanie otworzyć się na całkowitą zmianę systemu, który jeszcze kilka lat temu, podczas wcześniejszego podejścia na OF – nie sprawdził się tak jak tego oczekiwałem. Musiałem później poszukiwać innych rozwiązań – a tym razem chciałbym tego uniknąć.
Widzę, że machina-OmniFocus powoli zaczyna działać. A ja mam tylko nadzieję, że wystarczy mi sił i cierpliwości, aby w pełni ją okiełznać.
Co ciekawe, podobne odczucia mam związane z YNAB (You Need A Budget) – choć w tym przypadku mam do czynienia nie tylko z jedną z najbardziej zaawansowanych aplikacji ze swojej kategorii, ale również jedną z ładniejszych. Wybór był zatem znacznie prostszy, choć sposób działania YNAB jest totalnie inny niż poprzednio używanych przeze mnie rozwiązań. Ale to już historia na zupełnie inny wpis…
Luty był dla mnie bardzo pracowitym miesiącem – zarówno na blogu, jak i w pracy. Postawiłem przed sobą znacznie więcej zadań niż w poprzednich miesiącach, a i większość z nich udało mi się zrealizować – a to chyba najbardziej cieszy. Na początku roku postanowiłem wprowadzić na blogu kilka zmian, a wiele z nich opisałem w pierwszym lutowym artykule: Takie tam (noworoczne?) zmiany. Bardzo się cieszę, że udaje mi się przygotowywać do prawie każdego artykułu rysunek – tworzę je na iPadzie z pomocą Apple Pencil i sprawia mi to wielką frajdę ☺️ Nie jest jeszcze tak dobrze ze zdjęciami (uczę się fotografii), ale powoli zaczynam widzieć co to znaczy dobre zdjęcia i jak je wykonać.
Do wzrostu mojej produktywności z pewnością przyczyniła się decyzja o zmianie programu do zarządzania zadaniami – porzuciłem ukochane Thingsy 3 (do dzisiaj tęsknię za ich precyzją i stylem wykonania…) i przesiadłem się na kombajn Omni Focus 3. A przecież przez tyle miesięcy zarzekałem się, że taka zamiana nie wchodzi u mnie w grę… a jednak! ???? Genezę całego tego przejścia opisałem w artykule Piękna i bestia, czyli jak zamieniłem ukochane Things 3 na paskudny OmniFocus – to dość spontaniczny, ale chyba fajny, artykuł o moich rozterkach pomiędzy tym co jest ważniejsze: wygląd, czy mądrość, tyle że w kontekście aplikacji do zarządzania zadaniami.
Luty stał u mnie pod znakiem podcastów. Piszę ten artykuł świeżo po spotkaniu, jakie z okazji dziesięciu lat wydawania podcastu Mała Wielka Firma, zorganizował Marek Jankowski Bilety rozeszły się w kilka minut od uruchomienia sprzedaży, więc byłem prawdziwym szczęściarzem, że mogłem tam być. A cóż to było za wydarzenie! Wspaniali goście: Paweł Tkaczyk, Ola Budzyńska, Darek Puzyrkiewicz i Piotr Bucki. A na sam koniec wisienka na torcie w postaci nagrania na żywo odcinka podcastu Mała Wielka Firma z udziałem Miłosza Brzezińsiego – prawdziwego mistrza w dziedzinie opowiadania o rozwoju osobistym.
Dzień wcześniej również miałem okazję uczestniczyć w wyjątkowym wydarzeniu – rozdaniu nagród Podkaster 2018 Roku, która odbyła się w warszawskiej kawiarni Tag, w mocno kameralnym gronie. Statuetki otrzymali Małgorzata Zmaczyńska (podcast RADIOaktywny) i Piotr Peszko (podcast 2EDU).
Obydwa wydarzenia były dla mnie bardzo cennymi spotkaniami, podczas których mogłem porozmawiać między innymi o podcastach. Ach!! No przecież najważniejsze! Wypuściłem drugi odcinek podcastu Fajne Życie, w którym opowiadam o budziku, samochodzie i rannym wstawaniu. Opublikowałem też artykuł o Superbohaterach, moich własnych superbohaterach – jest on nawiązaniem a zarazem pewnego rodzaju uzupełnieniem tego, o czym mówiłem w pierwszym odcinku podcastu. A na sam koniec miesiąca wypuściłem jeszcze jeden artykuł związany z tematem internetowych audycji: Moja półka z podcastami, w którym opowiadam których podcastów słucham – i dlaczego właśnie te.
Jednak luty na blogu Fajne Życie to nie tylko podcasty ???? Pozwoliłem sobie na wrzucenie kilku artykułów o zdrowiu, a właściwie o tym, co może powodować problemy z nim związane. W pierwszym, o powietrzu, które zabija – opowiadam jakich to strasznych rzeczy dowiedziałem się na temat powietrza którym na co dzień oddychamy. Choć przecież tak na prawdę od dawna o tym wiedziałem… A dla tych, którym to nie przeszkadza, i jeszcze dodatkowo lubią truć się papierosami, polecam dwa artykuły: nic mi nie będzie, palę tylko na imprezach – o wpływie jaki ma na nasz organizm połączenie alkoholu i papierosów. I drugi, o e-papierosach i sensie ich używania. Następny wpis powstał na bazie artykułu z Crazy Nauka o szkodliwości jedzenia przed samym pójściem spać. Po jego napisaniu zmieniłem drastycznie swoje przyzwyczajenia związane z kolacją i mocno ją ograniczyłem (na przykład do połowy pomidora) – musze przyznać, że ma to bardzo pozytywny wpływ na mój sen. ????
Ostatnie dwa lutowe wpisy odbiegały nieco od tematyki zdrowotnej – w pierwszym podzieliłem się z Wami odkryciem, jakie dokonałem ostatnio w naszym „polskim” Internecie, natomiast w drugim zastanawiałem się jak znaleźć czas na czytanie. A skoro już jestem przy czytaniu, to zacząłem ostatnio czytać kolejną książkę Tima Ferrisa – po „4 godzinnym tygodniu pracy” postanowiłem zabrać się za „Narzędzia Tytanów”. Czytam ją na przemian z „Miracle Morning” Hala Elroda. Zastanawiam się nad recenzją jednej i drugiej na blogu. Co Wy na to?
Od tego miesiąca zdecydowałem się udostępniać na blogu moje Morning Pages, czyli codzienny poranny pamiętnik, który tworzę zaraz po śniadaniu. To wspaniałe ćwiczenie, które pozwala mi nie tylko uczyć się pisać, ale również zacząć dzień od jakiejś refleksji. Każdego ranka po śniadaniu siadam i odręcznie zapisuję cała stronę przemyśleń na temat, który akurat przyjdzie mi do głowy. To bardzo rozwijające zajęcie i mam nadzieję zarazić nim kogoś z Was ???? Każdy dzień kończę czytając kolejny rozdział książki „Stoicyzm na każdy dzień roku…” a następny zaczynam własnie od Morning Pages. Do tej pory publikowałem je jedynie na facebookowej Fajnej Grupie, ale zdecydowałem, że od marca będę wrzucał te przemyślenia również na bloga. To samo dotyczy moich cotygodniowych podsumowań, które tworzę zazwyczaj w sobotę albo niedzielę – one również będą pojawiały się od teraz na blogu. Jest to moja cotygodniowa notatka, którą tworze w Evernote. Zawiera swoje działy, takie jak firma, blog, podcast, minimalizm, narzędzia, książki i wiele innych… Pomysł na prowadzenie tego typu podsumowań zaczerpnąłem od Dominika Juszczyka, i bardzo ładnie wpisał się on w moje potrzeby.
To tyle w lutym, jak widzisz trochę się u mnie działo, a i na marzec planuję nie mniej, więc zaglądaj do mnie czasem. A jeżeli nie chcesz przegapić żadnego wpisu, możesz obserwować mnie na Twitterze albo fanpage’u na Facebooku. Zapraszam również do facebookowej grupy wsparcia: Fajne Życie – Fajna Grupa. I… do usłyszenia w kolejnym odcinku podcastu ????
